Garip bir
duygu bir şeyleri arkada bırakmak. Ölüm gibi bir şey sonsuza kadar hoşçakal
demek. Ve en acı vereni de bunu istemeye istemeye yapmak. İleride daha çok
üzülmemek için yapmak belki de ama eğer bugün böyle düşünürsek yarın da böyle
düşünürüz ve bu böyle sürüp gider sonsuza dek. Sonuç yaşanamamış bir sürü şey
ve kırık bir kalp.
Sırtını çevirmek bütün yaşananlara.
Ağlaşmalara, gülüşmelere, sevince kedere... Ve daha nicesine belki aldatmalara,
belki de aldatılmalara...
Bütün yaşananların birer anı olarak kalmasına göz yummak.
Mecburiyet... Aslında mecbur olmasan da yani somut bir şey olmasa da soyut bir
mecburiyet.
Ve işte kırılmamak için alınan bir kırık daha ve tabi ki verilen bir kırık
daha...Bunun böyle olduğunu kendine yedirememek ve düşünmekten her geçen gün
kaçmak. Üzüldüğünü anlamaktan korkmak!
Zor...
Gerçekten zor gözyaşlarını yüreğine akıtmak...
Home 
