Nefes alamiyorum sanki,oyle bir kiskaçki su yasadigim seyler sanki hersey
ustume ustume geliyor.
Kimseye anlatamiyorum kendimi,soze nereden baslasam hep seni anlatirken
buluyorum kendimi karsimdakine.
Özlemin icimde buyudukce ben daha cok boguluyorum sanki,
sana olan ozlemimin boslugu yutuyor beni.
Bitti diyorum kendi kendime;
hadi artik tamam kendine gel diye emir veriyorum,
bir an uyuyorum emirlerime bak diyorum gokyuzune gunes tekrar dogacak..
Sonra birden ,durup dururken bir sizi kapliyor bedenimi.
Yuzun geliyor aklima, sonra o baldan tatli sesinle birzamanlar sevgi sozleri
fisildadigin anlar geliyor..
Iste o zaman tikaniyorum iste o zaman kabullenemiyorum yoklugunu.
Bocaliyorum,hani telefonu alsam elime arasam seni sanki
actiginda bana yine aşk diyeceksin gibi yada seni kizdirip uff demeni bekleyecegim
gibi.
Elime aliyorum telefonu ama gerisini getiremiyorum,biliyorumki acmayacaksin
telefonu acsan bile biliyorumki o baldan sesin kufur gibi carpacak suratima.
Cok bocaliyorum yoklugunda.. Geceleri seninle saatlerce konustugum o gecelerini
artik seni sadece dusunerek geciriyorum.
Bilmiyorum ne olacak,dedim ya sana..
Cok bocaliyorum iste,alisamadimki ben daha..Ya sen alistinmi??...