Gözleri parlayarak bakıyordu,biraz şaşkın,biraz ürkek, biraz da
endişeliydi.Ağzımdan çıkakcak tek söz,onun hayatını tamamen
değiştirecekti,farkındaydım.Bu yüzden susuyordum.Aklımdan binlerce kelimeler geçiyor;am,birbirin bile dilimden dökülmesini izin vermiyordum.
Onun tanıdığım,uzun soluklu bir aşkın acı sonuyla yıkılan insanların
yaşağı garip dönemdeydi.Çevresindeki hiç kimseye güvenemiyor,bir
başkasının kendisini üzeceğinden korktuğu için söylenen her
sözü,yapılan her hareketi dikkatle süzüyor,hepsine kendince bir anlam
yüklemeye çalışıyordu.Bana söyledğine göre artık üzülmek
istemiyordu.Tedirginliği de, bu kadar kapalı olmasının nedeni de
buydu.Bense,aşkın kıyılarında geziniyor,ancak onun kendi içinde
yaşadığı fırtınalarda dolayı o denizin içine giremiyordum bir türlü.
Hiç kolay değildi biliyordum:ama,vazgeçmeye de niyetim yoktu.Birlikte
paylaşacağımız çok şeyin olduğunu düşünüyordum.Kolay kolay hissettiğim
bir şey değildi bu.Madem hissediyordum,o halde hislerimin gösterdiği
yolda yürümeliydim.
Birbirimizi tanıma sürecindeydik;ama,o kapandıkça ben de
çekiyordum kendimi.Ortada yüzlerce cevapsız soru dolaşıyor;ama,ikimiz
de bu sorulara yanıt bulma hevesini taşımıyorduk.Böyle devam ederse aşk
başlamadan bitecek gibi görünüyordu.
Sonra bir gece,birbiri ardına yanıtlanmaya başladı sorular.Artık
kaçamayacağımızı anlamıştık.Ya bu aşk adamakıllı yaşayaçaktık,ya da
kendi hücrelermize çekilip birbirimizi aşksızla mahkum edecektik.Bana
''Peki sen de istiyor musun?'' diye sormuştu.Ve şimdi,işte o ürek
haliyle sorunun yanıtını bekliyordu...
Kelimelerle savaşım bitti sonunda.Işıl ışıl bakan gözleri daha
fazla merakla bırakamazdım.''Evet'' dedim...Başını önce eğdi...Utanğaç
bir ses tonuyla'' Sen de gidenlerden olmayacaksın değil mi ?'' diye
sordu.. Henüz yaşanmamış bir ilişki için en büyük endişesini daha
baştan belirlemişti bana.Böyle bir söz vermenin mümkün olmayacağını
bildiğim halde ''Olmayacağım'' dedim... Gülümsedi,başını kaldırdı''benı
bırakmadığın sürece senden ayrılmam '' dedi.Bende de gülümsedim ve
elini tuttum.Bu sözlere hiç gerek yoktu biliyorum.Aşkı
yaşamalıydık,hiçbir söze bağlı kalmadan...Yaşıyoruz da...
Home 
